Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Duo Reges: constructio interrete. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quod iam a me expectare noli. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Hoc est non dividere, sed frangere.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad
extremum.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus
quam ex pretiosissimis.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
Deprehensus omnem poenam contemnet.
Sed ille, ut dixi, vitiose.

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba corrigi.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Frater et T.: Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Tenent mordicus.: Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Bork: Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Si longus, levis.: Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Bork Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Moriatur, inquit.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Sed ad bona praeterita redeamus. Nihil ad rem! Ne sit sane; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;