Haeret in salebra.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
- Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
- Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
- Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
- Et quod est munus, quod opus sapientiae?
- Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
- Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Itaque contra est, ac dicitis; Duo Reges: constructio interrete. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Sed ad bona praeterita redeamus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sint ista Graecorum; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
- Tenent mordicus.
- Tu quidem reddes;
- Quibusnam praeteritis?
- Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
- Tuum credibile?
- Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
- Verum audiamus.
- Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
- Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
- Optime, inquam.
- Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Quamquam enim vereor, ne nimius in hoc genere videar, tamen omnes veteres philosophi, maxime nostri, ad incunabula accedunt, quod in pueritia facillime se arbitrantur naturae voluntatem posse cognoscere.
Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;